Συγκλονίζει το νέο θαύμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στον Άγιο.

Μπήκε στην εκκλησία με πιτζάμες κάτι που έκανε εντύπωση σε όλους. Τον σταμάτησε ένας ιερέας και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, και γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά.»

Όχι πάτερ», απάντησε και συνέχισε, «με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Το πρωί στον «Ευαγγελισμό» ήρθε η γυναίκα μου να με δει.

Έχει περάσει δεκαετία και πλέον να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει μου έφεραν αναπηρία τόση που έχασα τη θέση μου, πήρα πρόωρα σύνταξη και οδηγήθηκα στα Νοσοκομεία γιατί μετά το δεύτερο χρόνο είχα πάνω από 80% παράλυση των κάτω άκρων. Ή παράλυση, η κακή ψυχολογική κατάσταση, η πρόωρη έξοδος μου από τη δραστηριότητα της ζωής με οδηγούσαν σε μαρασμό, σχεδόν στο θάνατο.

Η γυναίκα μου ήρθε στο Νοσοκομείο, με βρήκε να κοιμάμαι, δεν με ξύπνησε, παρά κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου σε μια καρέκλα.

Για λίγα δευτερόλεπτα την πήρε ο ύπνος.

Βλέπει στο όνειρο της ότι, στο διπλανό θάλαμο γινόταν επισκεπτήριο γιατρών.

Ανάμεσα τους ήταν ένας άγνωστος ξένος γιατρός.

Ο Θεός λυπάται όταν δεν Τον ενοχλούμε...

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

Έχουμε μεγάλη δύναμι ως πλήρωμα της Εκκλησίας, αν προσευχώμαστε με οδύνη ψυχής και ταπεινή καρδιά. Δεν χρειάζεται να περάσουμε το πέλαγος, ούτε να κάνουμε μεγάλες αποδημίες∙ κάθε ένας και κάθε μία, και όταν συναντιώνται στην Εκκλησία και όταν...μένουν μέσα στο σπίτι, ας παρακαλούμε με πολλή κατάνυξι το Θεό και οπωσδήποτε θα εισακουσθούν οι προσευχές μας.

Από πού είναι φανερό αυτό; Από το ότι επιθυμεί πολύ πάντοτε να καταφεύγουμε κοντά Του , και να Τον παρακαλούμε σε όλες τις περιπτώσεις και να μην κάνουμε τίποτε ή να λέμε τίποτε χωρίς Αυτόν. Διότι οι άνθρωποι , όταν τους ενοχλούμε συνέχεια για τις διάφορες υποθέσεις μας, μας συμπεριφέρονται εχθρικά∙ ο Θεός όμως κάνει το εντελώς αντίθετο∙ και όχι όταν Τον ενοχλούμε συνέχεια για τα προβλήματά μας, αλλά και όταν δε το κάνουμε αυτό, τότε προ πάντων αγανακτεί. Άκουσε λοιπόν γιατί κατηγορεί τους Ιουδαίους λέγοντας∙ “Λάβατε απόφασι , αλλά χωρίς εμένα και κάνατε συνθήκες, αλλά χωρίς το πνεύμα μου” (Ης. 30,2 ) . Διότι η συνήθεια αυτών που αγαπούν είναι η εξής∙ θέλουν να εκπληρώνουν όλα τα θελήματα εκείνων που αγαπούν και χωρίς αυτούς δεν θέλουν να κάνουν ή να πουν τίποτε. Γι’ αυτό και ο Θεός όχι μόνον εδώ αλλά και αλλού τα ίδια επαναλαμβάνει λέγοντας∙ “Έκαναν βασιλείς, αλλά όχι δια μέσω εμού∙ έκαναν άρχοντες και δε μου το γνώρισαν” ( Ωσηέ 8, 4 ) .

Οι Αγιορείτες Άγιοι κατά των εχθρών της Αλήθειας.

     Γέροντος Μωυσέως Αγιορείτου 

Στην παράδοση του Αγίου Όρους υπάρχει μια έντονη πολεμική κατά των αιρέσεων και ειδικότερα κατά του Παπισμού.

Στο παρών κείμενο θ' αναφερθούμε κυρίως στην δράση των Αγιορειτών αγίων κατά των εχθρών της Αληθείας και της αγίας μητέρας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας. Θεωρούμε ότι η πτυχή αυτή της αγιορείτικης ιστορίας και παραδόσεως δεν είναι τόσο γνωστή κι έχει ιδιαίτερα μεγάλη αξία και σημασία σήμερα. Οι άγιοι δεκατρείς μάρτυρες της μονής Καντάρας (1231), που λέγεται πως ξεκίνησαν την άσκησή τους από τον ιερό Άθωνα, κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στη Κύπρο, κλήθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους από τους Λατίνους. Αγέρωχοι και απτόητοι υπέστησαν σκληρά βασανιστήρια και είχαν μαρτυρικό τέλος μένοντας σταθεροί στην ορθόδοξη  πίστη.
Ο κτήτορας της Αθωνικής μονής Χιλανδαρίου Άγιος Σάββας (1236), πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων, στήριξε την ορθόδοξη πίστη και καταπολέμησε τις αιρέσεις με την γλυκύτητα της ακραιφνούς διδασκαλίας του, που είχε διδαχθεί από την μακρά παραμονή του στον Άθωνα.
Ο οσιομάρτυς Ιωάννης Δοχειαρίτης (1275), για την υποστήριξή των ορθών δογμάτων έναντι των Λατίνων στη Θεσσαλονίκη δέχθηκε διωγμούς, τους οποίους υπέμεινε άριστα. Για την ομολογία του υπέστη μαρτυρικό θάνατο από προδότη φιλενωτικό και λατινόφρονα μαθητή του. Το αυτό και ο μαθητής του Γρηγόριος Δοχειαρίτης(1275), ο οποίος έλαβε τον στέφανο του μαρτυρίου υπερασπιζόμενος απτόητα τα ορθόδοξα δόγματα.

Γέροντας Παΐσιος - Η μύγα και η μέλισσα

Ρωτήσαμε μια μέρα τον Γέροντα για το εξής πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε:

«Γέροντα, μας λέτε συνέχεια να έχουμε καλό λογισμό, θα σας πούμε όμως, μία περίπτωση, για να δούμε τι μας συμβουλεύετε να απαντούμε.

Έρχονται μερικοί άνθρωποι και μας λένε:
Ο τάδε ιερέας παίρνει πολλά λεφτά από... τα μυστήρια, ο δείνα καπνίζει πολλά τσιγάρα και πηγαίνει στα καφενεία, ο άλλος λένε πως είναι ανήθικος και γενικά βγάζουν ένα δριμύ κατηγορητήριο εναντίον των κληρικών και μάλιστα παρουσιάζουν μαζί κι αποδείξεις των όσων λένε. Σ' αυτούς τους ανθρώπους τι μπορούμε να λέμε;»

Τότε, ο Γέροντας άρχισε να μας λέει:

«Γνώρισα εκ πείρας ότι σ' αυτή τη ζωή οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Τρίτη δεν υπάρχει ή στη μία θα είναι η στην άλλη.

Η μία, λοιπόν, κατηγορία των ανθρώπων μοιάζει με τη μύγα.

Η μύγα έχει την εξής ιδιότητα: να πηγαίνει πάντα και να κάθεται σε ότι βρώμικο υπάρχει. Για παράδειγμα, αν ένα περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που ευωδιάζουν, και σε μία άκρη του περιβολιούκάποιο ζώο έχει κάνει μία ακαθαρσία, τότε μια μύγα, πετώντας μέσα σ' αυτό το πανέμορφο περιβόλι, θα πετάξει πάνω από όλα τα άνθη και σε κανένα δεν θα καθίσει.

Το Πρόγραμμα εξετάσεων στα Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ, σχολικού έτους 2014-2015, Η εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας (και για εξεταστέα ύλη)

Με εγκύκλιο που εξέδωσε σήμερα το υπουργείο Παιδείας ορίζει  ότι μετά τη λήξη των μαθημάτων του διδακτικού έτους  2014-2015, την Τετάρτη 13 Μαΐου 2015, σύμφωνα με τη με αρ. πρ. 58567/Δ2/09-04-2015 Υ.Α. (Β΄ 629), για τις προαγωγικές, απολυτήριες και πτυχιακές εξετάσεις των μαθητών των σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θα ισχύσουν τα ακόλουθα:

ΓΥΜΝΑΣΙΑ (ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΑ)

•    Οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις όλων των τάξεων του Γυμνασίου θα αρχίσουν την Τρίτη 19 Μαΐου 2015 και θα διαρκέσουν μέχρι και τη Δευτέρα 15  Ιουνίου 2015.
•    Οι επαναληπτικές εξετάσεις των μαθητών όλων των τάξεων του Γυμνασίου να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι και την Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015.
•    Σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, μέσα σε πέντε (5) εργάσιμες ημέρες από την έκδοση των αποτελεσμάτων των προαγωγικών – απολυτηρίων εξετάσεων Ιουνίου, οι κηδεμόνες των μαθητών ή οι ίδιοι, εφόσον είναι ενήλικοι, μπορούν να υποβάλουν αίτηση στο σχολείο, όπου φοιτούν, με την οποία ζητούν την αναβαθμολόγηση ενός ή περισσότερων γραπτών δοκιμίων. Η αίτηση συνοδεύεται με το προβλεπόμενο παράβολο για κάθε γραπτό δοκίμιο.

ΓΕΝΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ (ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΑ)

Συνάντηση Θεολόγων Νομού Άρτας

Αγαπητοί Συνάδελφοι, 

Σας κάνω γνωστό πως στις 28 Απριλίου 2015, ημέρα Τρίτη και ώρα 12.00 μ.μ. σε αίθουσα του 2ου Γυμνασίου Άρτας θα πραγματοποιηθεί, κατόπιν εγκρίσεως της Περιφερειακής Δ/ντριας Εκπ/σης Ηπείρου, ενημερωτική - επιμορφωτική συνάντηση των Θεολόγων καθηγητών του Νομού με θέμα: «Αξιολόγηση μαθητών».

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

Ο Σχολικός Σύμβουλος ΠΕ01

Δρ. Τριαντάφυλλος Απ. Σιούλης

Οι καλλιτεχνικώτεροι ξυλογλύπτες του κόσμου (Αρσένιος και Νικόδημος Καυσοκαλυβίτες)

Αρσένιος μοναχός Καυσοκαλυβίτης,
ο ξυλογλύπτης (1866-1956)

(Φωτογραφία: Σπύρος Μελετζής, 1950)
http://athosprosopography.blogspot.gr
Ξυλόγλυπτοι Τίμιοι Σταυροί∙ μεγάλοι ευλογίας, μικρότεροι (αγιασματάρια), και πολύ πιο μικροί, για κρέμασμα απ’ το λαιμό, για χαρίτωσι του στολισμένου μ’ αυτόν μοναχού και κάθε βαπτισμένου πιστού και για θωράκισί του απ’ τα «πεπυρωμένα βέλη του πονηρού»∙ εγκόλπια αρχιερατικά, εικόνες αγίων, παραστάσεις αγιογραφικές, κιβωτίδια περίτεχνα κατασκευασμένα και με μεγάλη δεξιοτεχνία διακεκοσμημένα για εναπόθεσι αγίων λειψάνων, να το θεματολόγιο των εργοχειράδων Καυσοκαλυβιτών, που η μόνωσις και η ησυχία της καλύβας των μαζί με την ευλάβεια και την προσευχή, το λεπτοργούμενο ιερό αντικείμενο με τα απ’ τον Θεό ευλογημένα χέρια τους, το αναδείκνυαν σε καλλιτέχνημα εξαίσιο και ανεπανάληπτο, που η θέα του εξέπληττε, «μιλούσε», «φώναζε», δίδασκε, ακτινβολούσε. 

Εκείνοι όμως, που σημάδεψαν την ιστορία της ξυλογλυπτικής ήταν οι ταπεινοί ασκηταί Νικόδημος (δεν βρήκα στοιχεία του παρά τις στα μοναχολόγια προσπάθειές μου) και Αρσένιος (Κοντός Απόστολος από τα Βρυσσά της Λέσβου, υπό έτος γεννήσεως 1866, προσελ. 1885, κουράς 1887, κοιμήσεως 1956), που κατ’ αρχάς ασκήτευσαν στην καλύβα των Αγίων Πάντων∙ αλλ’ επειδή, λόγω παλαιότητός της και οικονομικής αδυναμίας των να την υποαναστυλώσουν, διέτρεχαν τον κίνδυνο να τους καταπλακώση, την εγκατέλειψαν και εγκαταβίωσαν την της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής, αυτής στην οποία ασκητεύει σήμερα ο παπαΘανάσης. Πράγματι η καλύβα των Αγίων Πάντων μετά την φυγή των κατέπεσε και σήμερα κάποια ερείπια συμβολίζουν και υπενθυμίζουν τόπο ασκητικής διαγωγής και θυσιαστήριο θείας μυσταγωγίας.

Πρότυπο εθνικής γενναίας στάσης οι Αρμένιοι

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ζηλεύω τους Αρμενίους. Μέσα από μύριες δυσκολίες έκαναν το παν να προβάλλουν παγκοσμίως τη σε βάρος τους Γενοκτονία από τους Νεότουρκους, πριν από 100 χρόνια. Δεν έκαμαν υπολογισμούς μήπως με την προβολή της Γενοκτονίας ενοχλήσουν τους Τούρκους γείτονές τους. Την Αλήθεια και την Τιμή προς τους προπάτορες τους, αθώα θύματα της θηριωδίας των Νεότουρκων, την έβαλαν πάνω από το όποιο υλικό τους συμφέρον.

Η Αρμενία είναι μια χώρα χριστιανική και μικρή, σε έκταση και σε πληθυσμό, ανάμεσα σε έναν ωκεανό αλλοθρήσκων και εχθρικών λαών. Έχει μόνο τρία εκατομμύρια κατοίκους. Είναι δηλαδή πολύ μικρότερη από την Ελλάδα, με πολύ πιο ολιγάριθμη Διασπορά και χωρίς κανένα γεωπολιτικό πλεονέκτημα. Με τις περισσότερες γειτονικές της χώρες είναι σε εχθρική έως εμπόλεμη κατάσταση, ακόμη και με την χριστιανική Γεωργία. Από τα 1000 χιλιόμετρα των συνόρων της τα 834 είναι κλειστά, με την Τουρκία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν και εν μέρει με τη Γεωργία.

Αυτός λοιπόν ο ολιγάριθμος λαός πέτυχε να ακουστεί σε Ανατολή και σε Δύση η Γενοκτονία σε βάρος των προγόνων του, πολλές κυβερνήσεις να Την αναγνωρίσουν και πολυάριθμοι ηγέτες να Την καταδικάσουν.

Μεταμόρφωση των ιδεολογιών σε ψευτοθρησκείες, του Κώστα Παπαϊωάννου

Την ίδια εποχή όπου ο G. K. Chesterton δήλωνε «ο σοφός» καθηγητής που ακούει από τον πρωτόνονον άγριο ότι στην αρχή του κόσμου δεν υπήρχε παρά ένα μεγάλο φτερωτό φίδι, δε θα καταλάβει ποτέ του τίποτα απ’ αυτά τα πράγματα, αν δεν ανατριχιάσει ως το βάθος της ψυχής του και δεν αισθανθεί τον πειρασμό να ευχηθεί σχεδόν αυτή να είναι η αλήθεια» (The everlasting man), την ίδια εποχή όπου ο L. Klages προτείνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, να επιστρέψουμε στην κοσμοθεωρία των υποτίθεται «αμόλυντων από το μικρόβιο του πνεύματος» Πελασγών (Das Weltbild des Pelasgerturns) και οι σουρρεαλιστές πίστευαν ότι με την ένταξή τους στα κομμουνιστικά κόμματα, το ονειρικό παραλήρημα, την αυτόματη γραφή και την «κριτική παράνοια» επρόκειτο να «απελευθερώσουν ολοκληρωτικά τον άνθρωπο από την χριστιανοθωμιστική σκλαβιά», η ίδια ανάγκη του μύθου και θρησκευτικής πίστης που όταν άγγιξε τους «χρυσελεφάντινους πύργους» της Διανόησης μεταμορφώθηκε σε ψευτομυστικισμό, ψευτο-ανατολική θεοσοφία και ψευτο-«κριτική της επιστήμης», διαπέρασε και όλα τα στρώματα της ακυβέρνητης και αποσυντεθειμένης από το ίδιο της το κενό μεταπολεμικής κοινωνίας και η υ0πόγεια παρουσία μιας αλλόκοτης θρησκευτικότητας, άρχισε να δίνει ένα νέο περιεχόμενο στις έννοιες, τις μορφές ζωής και τις θεωρίας που μας κληροδότησε ο 19ος αιώνας.

ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ (Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ)

Οι συναναστροφές και η κοινωνία έχουν μεγάλη επίδραση επάνω στους ανθρώπους. Το πλησίασμα και η σχέση με ένα διδάσκαλο φέρνει πολλή επιστήμη, η συναναστροφή με ένα ποιητή –φέρνει πολλές σκέψεις και υψηλά αισθήματα, ο συγχρωτισμός με ένα ταξιδιώτη φέρνει πολλές γνώσεις για τις ξένες χώρες, για τις συνήθειες και τα έθιμα άλλων λαών.
Είναι φανερό ότι το πλησίασμα και η συναναστροφή με ένα άγιο φέρνει αγιοσύνη. «Μετά οσίου όσιος έση και μετά ανδρός αθώου αθώος έση, και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση» (Ψς 17, 26-27).

Γνώρισε λοιπόν με τους αγίους ήδη από τώρα, κατά την περίοδο αυτής της επίγειας ζωής, περίοδο την οποία η Αγία Γραφή δεν την ονομάζει καν «ζωή», αλλά «περιπλάνηση»… Θέλεις στον ουρανό να συγκαταλεχθείς στην συνοδεία τους, θέλεις να συμμερίζεσαι την μακαριότητά τους; Γίνε τότε από τώρα συμμέτοχός τους. Και τότε, όταν θα βγεις από την οικία του σώματος σου, αυτοί θα σε υπαντήσουν ως κάποιο γνωστό, ως έναν φίλο (Λκ 16, 9).

Δεν υπάρχει στενότερη φιλία, δεν υπάρχει στενότερος σύνδεσμος από το σύνδεσμο της νοητικής ενώσεως, της των αισθημάτων ενώσεως, της ενώσεως των σκοπών (Α΄ Κορ. 1, 10).

Αφομοίωσε με την ανάγνωση των συγγραμμάτων τους τις σκέψεις και το πνεύμα των Αγίων Πατέρων. Αυτοί έφθασαν στον σκοπό τους: την σωτηρία. Κι εσύ θα φθάσεις στον σκοπό αυτό κατά την φυσική πορεία των πραγμάτων και θα σωθείς εφ’ όσον είσαι ενωμένος με το φρόνημα και στην ψυχή με τους Αγίους Πατέρες. Ο ουρανός δέχθηκε τους Αγίους Πατέρες στους κόλπους του, στις «ιερές μονές του». Και με τον τρόπο αυτό ο ουρανός έδωσε προς όλους μαρτυρία ότι τα φρονήματα, τα αισθήματα και οι πράξεις των Αγίων Πατέρων του είναι ευάρεστα.

ΝΕΟΙ ΒΑΡΛΑΑΜΙΣΤΕΣ καὶ ΝΕΟΙ ΚΟΡΑΗΔΕΣ;

Νέοι Βαρλααμιστὲς καὶ νέοι Κοραῆδες;

Γιάννη Κων. Νεονάκης MD, MSc, PhD

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Γεμάτος ὁ τόπος!

. Κατ’ ἀρχὰς θὰ ἤθελα νὰ σημειώσω ὅτι ἐκτιμῶ καὶ σέβομαι ἰδιαίτερα τὸν γνωστὸ σύγχρονο λόγιο καὶ στοχαστή, θέσεις τοῦ ὁποίου θὰ σχολιάσει τὸ παρὸν ἄρθρο. Ἡ εὐρυμάθεια, ἡ εὐγλωττία, ἡ διεισδυτικότητα καὶ ἡ ὀξυδέρκεια εἶναι λίγα μόνο ἀπὸ τὰ πολλά του χαρίσματα.

. Ὁ στοχαστὴς λοιπὸν αὐτὸς θεωρεῖ ὅτι ὡς λαὸς ἔχομε μία σοβαρὴ ἐγγενῆ ἀδυναμία νὰ κινηθοῦμε πρὸς τὴν πρόοδο καὶ αὐτὴ ἡ ἀδυναμία ἐντοπίζεται στὶς ἰσχυρὲς ἐσωτερικές μας συγκρούσεις, ἀπότοκο πεπαλαιωμένων ἀντιλήψεων, οἱ ὁποῖες μᾶς ἐγκλωβίζουν σὲ ἕνα φαντασιακὸ πόρρω ἀπέχον τῆς τρέχουσας πραγματικότητας καὶ τοῦ σύγχρονου κόσμου. Μὲ ἄλλα λόγια στὴν ψυχοσύνθεσή μας ὑπάρχουν «μεσαιωνικὲς» θεολογικὲς ἀγκυλώσεις καὶ βαρίδια ποὺ ἐμποδίζουν τὴν ὅποια ἐξέλιξή μας. Ἀντίθετα, ἡ Δύση μετὰ τὸ σχίσμα τοῦ 11ου αἰώνα, τὴν ἐξατομίκευση, τὴ σχολαστικὴ θεολόγηση καὶ τὴν πλήρη ἐπικράτηση τῆς λογικῆς στὴν ἀνάλυση τῶν πάντων, ἐν πολλοῖς κατάφερε νὰ προοδεύσει, ἀφήνοντας ἐμᾶς καθηλωμένους στὸ 13ο καὶ 14ο αἰώνα.

. Τότε δηλαδὴ ποὺ εἴχαμε τὴν ὁλομέτωπη σύγκρουση τῶν δύο ἀντιλήψεων, τῆς Δύσης ἀπὸ τὴ μία μεριὰ καὶ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς ἀπὸ τὴν ἄλλη, μὲ τὶς λεγόμενες «ἡσυχαστικὲς ἔριδες» καὶ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ δόθηκαν στὶς συνόδους τοῦ 1341, 1347 μὲ ἀποκορύφωμα φυσικὰ τὴ σύνοδο τοῦ 1351. Οἱ τρεῖς αὐτὲς σύνοδοι συγκροτοῦν μίαν ἑνότητα, ἡ ὁποία γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους ἐπέχει θέση Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῆς Θ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

ΤΑ ΚΑΛΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ καὶ ΤΑ ΟΥΤΟΠΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ

ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Τὰ οὐτοπικὰ ὄνειρα τῶν νεωτεριστῶν
Ἀπὸ τὸ βιβλίο
«Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» -γράμματα σὲ μία ψυχή,
ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς,
ἔκδ. β´ 2006, σελ. 76

 .             Ὑπάρχει κάποια πατερικὴ θέση, σχετικὰ μὲ τὶς λεγόμενες «ἀνθρωπιστικὲς ὀργανώσεις» παγκόσμιου βεληνεκοῦς;
.               Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε αὐτὴ τὴ σύντομη ζωὴ ὡς χρόνο καὶ εὐκαιρία προετοιμασίας γιὰ τὴν ἄλλη, τὴν ἀτελεύτητη. Στὴ διάρκεια, λοιπόν, τῆς σύντομης ἐπίγειας ζωῆς μας πρέπει νὰ συγκεντρώσουμε «προμήθειες» γιὰ ὁλόκληρη τὴν αἰωνιότητα. Πῶς; Μὲ τὰ καλὰ ἔργα. Ἀπ’ αὐτὰ σχηματίζεται ἕνα κεφάλαιο. Καὶ ἀπὸ τὸν τόκο τοῦ κεφαλαίου συντηρούμαστε σ’ ὁλόκληρη τὴν αἰωνιότητα. Ὅποιος ἀπὸ μᾶς κάνει μεγαλύτερες ἀποταμιεύσεις, θὰ ζήσει ἐκεῖ πιὸ πλούσια, καὶ ὅποιος κάνει μικρότερες ἀποταμιεύσεις, θὰ ζήσει πιὸ φτωχικά. Ὁ Κύριος «θὰ πληρώσει τὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του» (Ρωμ. β´ 6).
.                 Στὴν παροῦσα ζωή, λοιπόν, πρέπει νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιὰ ν’ αὐξήσουμε τὶς καταθέσεις μας σ’ αὐτὸν τὸν λογαριασμό. Δὲν εἶναι δύσκολο. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τὸ βεβαιώνει, λέγοντας: «Ὁ ζυγός μου εἶναι ἁπαλὸς καὶ τὸ φορτίο μου ἐλαφρὸ» (Ματθ. ια´ 30). Ὅλη ἡ χριστιανικὴ ζωὴ συνοψίζεται σὲ τοῦτα: Νὰ πιστεύουμε στὸν Θεό, στὴν προσκυνητὴ Τριάδα, ποὺ μᾶς σώζει μὲ τὸ λυτρωτικὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, παίρνοντας θεία δύναμη μέσῳ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας μας, καὶ νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Θεός, γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ὑπακοή μας σ’ Αὐτόν, δὲν θὰ μᾶς στερήσει τὰ ἐπουράνια ἀγαθά.

Ο Πνευματικός πατέρας ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να είναι ούτε ψυχολόγος ούτε ψυχίατρος…

Ὁ Πνευματικὸς εἶναι ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Δὲν έχει καμμία σχέση μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς ἐπιδόσεις στὴ ζωὴ αὐτή. Δὲν ἔχει καμμία πληροφορία ἀπὸ τὶς θεωρίες τοῦ κόσμου.Ἴσως πολλὲς φορὲς νὰ τὶς ξέρει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἐμπιστευτεῖ, γιατὶ οἱ θεωρίες τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ τὶς μεταλλαγές τους καὶ τὶς ἐπιπτώσεις τους. Σήμερα λένε αὐτό, αὔριο λένε τὸ ἄλλο. Τὸ ἔργο τοῦ Πνευματικοῦ πατρὸς θὰ ἔλεγα τελικὰ εἶναι χάρισμα. Δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Ὅπως αὐτὸς ποὺ δωρίζει ἕνα χάρισμα «οὔκ ἐστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» ὁ Χριστὸς δηλαδή, ποὺ μὲ τὸ Ἅγιό του Πνεῦμα Χριστοποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους, ἔτσι καὶ τὸ χάρισμα ποὺ λαβαίνει ὁ Πνευματικὸς δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, δὲν εἶναι ἔργο τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως ἐπιστημονικῆς. Γι᾿αὐτὸ καὶ ἀκολουθεῖ καὶ ἄλλες διαδικασίες.

Πολλοὶ Πνευματικοὶ ἔπεσαν σ᾿ αὐτὴν τὴν πλάνη καὶ νόμισαν ὅτι θὰ προσφέρουν ἔργο Πνευματικὸ μὲ τὸ ν᾿ ἀκολουθήσουν γνωστικὲς μεθόδους τοῦ κόσμου. Καὶ σπούδασαν ψυχολογία καὶ σπούδασαν κοσμικὲς ἐπιστῆμες καὶ μπῆκαν μέσα στὴ διαδικασία τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς θεραπείας τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐφήρμοσαν μεθόδους ὄχι παραδοσιακούς-ἐκκλησιαστικούς, ὅπως τὶς παραλάβαμε ἀπὸ τὴν δισχιλιετὴ πεῖρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ ἐφήρμοσαν μεθόδους ἐπιστημονικὲς καὶ στὸ τέλος ἀπέτυχαν.

Το Ράσο και τα Γένια, του Φώτη Κόντογλου

 

Πολλά έχουν γραφή για τα ράσα και τα γένια των κληρικών. Οι περισσότεροι απ' εκείνους που δεν τα χωνεύουνε, είναι κάποιοι που θέλουνε να φαίνουνται ελεύθεροι και νεωτεριστικά πνεύματα. Αυτοί όλοι είναι πάντα ''πρακτικοί'' άνθρωποι, που κρίνουνε τα της θρησκείας με το πρακτικό και πεζό μυαλό τους, ενώ η χριστιανική θρησκεία δεν έχει καμιά σχέση με τα πρακτικά μυαλά, γιατί είναι η βαθύτερη ποίηση, η άβυσσο της ποίησης. Η κακοδαιμονία της Εκκλησίας μας έχει την αιτία της, κατά την γνώμη μου, στο ότι λείψανε απ' αυτήν οι ποιητικές ψυχές, με την πραγματική σημαία της ποίησης, και γέμισε από '' πρακτικούς ανθρώπους, ήγουν από ξεραΐλα και το μέγα έλεος.

Να βάλη κανείς με τον νου του και ν' απορήση τι σχέση έχουν αυτοί οι ''θετικοί και πρακτικοί'' άνθρωποι, οι λεγόμενοι φρόνιμοι και έξυπνοι, με τον Χριστό, που είπε τα παρακάτω λόγια: ''Αν δεν γυρίσετε πίσω και γίνετε σαν
τα παιδιά, δεν θα μπείτε στην βασιλεία των ουρανών.- μην φροντίζετε τι θα φάτε και τι θα πιήτε και τι ρούχο θα φορέσετε.- Εγώ σας λέγω μην αντισταθείτε στον πονηρό, αλλά όποιος σε χτυπήσει από το δεξί μάγουλο σου, στρέψε και τ' άλλο.- Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για μένα. - Αγαπάτε τους εχθρούς σας.- Μη θησαυρίζετε θησαυρούς απάνω στη γη.- Εμπάτε από την στενή πύλη, γιατί είναι στενός και θλιμμένος, ο δρόμος που πηγαίνει στη ζωή, κ' είναι λίγοι που τον βρίσκουνε.- Αφήστε του νεκρούς να θάψουν τους πεθαμένους τους.- Δεν ήλθα να φέρω ειρήνη αλλά μάχαιρα.- Η βασιλεία του Θεού παίρνεται με τη βία κ' οι βιαστές την αρπάζουνε''.

Το δημογραφικό χτυπάει κόκκινο

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ, ιατρός

Το υπ’ αριθμόν ένα Εθνικό μας πρόβλημα σήμερα δεν είναι ούτε τα οικονομικά μας ελλείμματα ούτε οι απάνθρωπες φοβέρες των αδίστακτων δυτικοευρωπαίων. Είναι πάνω απ’ όλα η υφιστάμενη ήδη δημογραφική μας συρρίκνωση και η επιχειρούμενη τελευταίως αλλοίωση της δημογραφικής μας ομοιογένειας.

Στις ημέρες μας, δυστυχώς, η δημογραφική εικόνα της Πατρίδας μας έχει περιέλθει σε κατάσταση τραγική! Το βεβαιώνουν τα ίδια τα γεγονότα:

1ον). Πέρυσι, για πρώτη φορά στα χρονικά της σύγχρονης ιστορίας μας, οι θάνατοι ήσαν περισσότεροι από τις γεννήσεις.

2ον). Για την απλή και μόνον διαδοχή των γενεών και όχι βεβαίως για την αύξηση του πληθυσμού απαιτείται ένας δείκτης γεννητικότητας τουλάχιστον 2,1. Σήμερα, όμως, ο δείκτης αυτός στην Πατρίδα μας, συμπεριλαμβανομένων ακόμα και των τοκετών από μητέρες αλλοδαπές, είναι στο 0,9. Αυτό σημαίνει, ότι ο πληθυσμός της χώρας μας όχι μονάχα μειώνεται δραματικά, αλλά και αλλοιώνεται δημογραφικά και πολιτισμικά ως προς την ομοιογένεια και την συνοχή του.

Το Θαύμα της Προσευχής των θλιμμένων και ταπεινών

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ
(1866–1938)
«Ο Κύριος, δεν ευαρεστείται με την προσευχή των υπερηφάνων. Όταν όμως θλίβεται η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου, ο Κύριος πάντα την εισακούει.

Ένας γέρος ασκητής, που ζούσε στις πλαγιές του όρους Άθω, είδε ότι οι προσευχές των μοναχών ανέβαιναν στους ουρανούς και εγώ δεν εκπλήττομαι γι’ αυτό.
Ο ίδιος γέροντας, όταν ήταν μικρός και έβλεπε την στεναχώρια του πατέρα του για την ανομβρία που απειλούσε να καταστρέψει την συγκομιδή, απομακρύνθηκε στο βάθος του κήπου και προσευχήθηκε:
‘‘Κύριε, Εσύ είσαι Ελεήμων, Εσύ μας δημιούργησες, Εσύ μας τρέφεις και μας ενδύεις όλους. Βλέπεις, Κύριε, πώς στενοχωριέται ο πατέρας μου για την ανομβρία. Ρίξε τώρα βροχή στην γη!’’.
Και τα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό και κατέβηκε η βροχή και πότισε την γη.
Ένας άλλος γέροντας που ζούσε κοντά στην θάλασσα, μου διηγήθηκε το εξής:
‘‘Ήταν μια νύχτα σκοτεινή… Ο αρσανάς, ήταν γεμάτος από ψαρόβαρκες. Ξέσπασε θύελλα και πολύ γρήγορα δυνάμωσε. Οι βάρκες, άρχισαν να χτυπούν η μία την άλλη. Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να τις συγκρατήσουν, αλλά αυτό ήταν αδύνατον μέσα στην βροχή και την θύελλα. Επικρατούσε μεγάλη σύγχυση. Οι ψαράδες, φώναζαν με όλη τους την δύναμη και ήταν φοβερό να ακούς κραυγές φοβισμένων ανθρώπων! Λυπήθηκα τον λαό του Θεού και άρχισα να προσεύχομαι με δάκρυα:

Τί λατρεύουμε καί τί προσκυνοῦμε;

Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης

Στήν Ἐκκλησία πηγαίνουμε γιά νά λατρεύσουμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Τό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας εἶναι μεγάλο καί εἶναι ἀπαραίτητο νά Τόν ἔχουμε στό νοῦ μας καί νά Τόν προσκυνοῦμε.

Τιμᾶμε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι καί τούς ἁγίους, πού ὅλοι ὑπῆρξαν Χριστοδείκτες. Τούς τιμᾶμε καί γιά νά τούς μιμηθοῦμε. Καί τά λείψανά τους τιμᾶμε πρεπόντως, ὄχι φυσικά πρωτίστως. Πρῶτο εἶναι τό Εὐαγγέλιο καί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἀκολούθως ἄλλα εὐλαβῆ ἐνθυμήματα. Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν τιμή τῶν λειψάνων:

«Μετά την διά τοῦ λόγου δύναμιν, δευτέραν ἔχουσι τάξιν οἱ τῶν ἁγίων τάφοι, πρός τό διεγείρειν εἰς τόν ἴσον ζήλον τάς τῶν θεωμένων αὐτούς ψυχάς καί εἴπου τις ἐπιστῇ θήκῃ τοιαύτῃ καί τῆς ἐνεργείας εὐθέως ταύτης σαφῆ λαμβάνει τήν αἴσθησιν» (Ε.Π.Ε. 34,474).

Μετάφρασις: Πρώτη εἶναι ἡ δύναμις τοῦ κηρύγματος. Δεύτερη θέσι ἔχουν οἱ τάφοι τῶν ἁγίων, στό νά διεγείρουν σέ ἴσο ζῆλο πρός τή ζωή τῶν ἁγίων. Νά διεγείρουν τίς ψυχές ἐκείνων, πού πηγαίνουν καί βλέπουν τούς τάφους. Ὅπου δέ ὑπάρχει κάποια λειψανοθήκη, ἀμέσως οἱ ψυχές αἰσθάνονται ὁλοφάνερα τίς θαυμαστές ἐνέργειές της.

• Κάποτε ὑπῆρχαν σέ ἱερούς τόπους, ναούς ἤ μοναστήρια, λείψανα. Ἀλλ’ οὕτε τά ἐκμεταλλεύονταν, οὕτε εὐκαίρως ἀκαίρως τά ἔβγαζαν στούς δρόμους. Τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου, πού βρισκόταν λείψανο, τό ἔβγαζε ὁ λειτουργός ἀπό τό ἱερό βῆμα, στούς αἴνους, τό ἀσπάζονταν μέ εὐλάβεια οἱ ἐκκλησιαζόμενοι (μοναχοί καί λαϊκοί) καί ἀμέσως τό ἀπέσυραν στή θέσι του.

Παρά την Ανάσταση ο Χριστός πάντα πάσχων

Μαρίνος Γιάννης

Την περασμένη Κυριακή ο Πάπας Φραγκίσκος σε μεγάλη εκδήλωση στον ναό του Αγίου Πέτρου κατήγγειλε τις τρεις μαζικές και πρωτόγνωρες τραγωδίες που βίωσε η ανθρωπότητα τον περασμένο αιώνα»: τη γενοκτονία των Αρμενίων και τις δύο άλλες που διέπραξαν ο ναζισμός και ο σταλινισμός.

Δικαίως έπραξε, έστω και αν εξόργισε την Τουρκία, που ευθύνεται για την πρώτη. Η γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί προ πολλού έχει αναδειχθεί, περιγραφεί και καταδικαστεί. Για τη γενοκτονία δεκάδων εκατομμυρίων ψυχών, που προκάλεσαν ο σταλινισμός και οι μιμητές του μαοϊκοί, Ερυθροί Χμερ και «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» συγκριτικά ελάχιστα λέγονται και γράφονται. Ωστόσο προκαλεί έκπληξη και οδύνη ότι η ομιλία του Πάπα δεν περιείχε ούτε λέξη καταγγελίας για τη μαζική σφαγή χριστιανών όπου γης από φανατικούς μουσουλμάνους και για την πυρπόληση εκκλησιών. Η ίδια ασυγχώρητη παράλειψη βαρύνει και τους ηγέτες των άλλων χριστιανικών δογμάτων και δυστυχώς και των ορθοδόξων, συμπεριλαμβανομένης και της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Αναίσχυντη σιωπή βαρύνει και τη δήθεν χριστιανική Ευρώπη και τους διεθνείς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίοι περιορίζονται να εκφράζουν τη διακριτική λύπη τους ακόμη και για τους από τηλεοράσεως προβαλλόμενους αποκεφαλισμούς, βιασμούς, βίαιους εξισλαμισμούς και ιδιαίτερα για την εκπαίδευση μικρών παιδιών στο να πυροβολούν και να σφάζουν στο όνομα του Αλλάχ.

Η αμαρτία αντανακλάται σε όλο το σύμπαν

Ἡ ἁμαρτία διαπράττεται προπαντὸς στὸ μυστικὸ βάθος τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ἀλλὰ τὸ ἀντίτιμο αὐτῆς πλήττει τὸν ὅλον ἄνθρωπον.
Ὅταν αὐτὴ συντελεσθῆ, ἀντανακλᾶται στὴ ψυχικὴ καὶ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση, στὰ πεπρωμένα τοῦ ἁμαρτήσαντος, ἐξέρχεται ἀναπόφευκτα πέραν τῶν ὁρίων τῆς ἀτομικῆς του ζωῆς καὶ βαρύνει διὰ τοῦ κακοῦ, τὴν ζωὴ ὁλοκλήρου της ἀνθρωπότητος, καὶ συνεπῶς ἀντανακλᾶται καὶ στὰ πεπρωμένα τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Συνεπῶς, κοσμικῆς σημασίας δὲν εἶχε μόνον τὸ ἁμάρτημα τοῦ Προπάτορος Ἀδάμ.
Κάθε ἁμάρτημα, φανερὸ ἤ ἀφανές, ἑκάστου ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς, ἐπηρεάζει τὰ πεπρωμένα ὄλου τοῦ κόσμου.
Ὁ σαρκικός, μὴν ἔχοντας ἀκόμη πείρα τῆς αἰωνίου ζωῆς τοῦ Πνεύματος, δὲν ἀντιλαμβάνεται τὴν ἀλλαγὴ τῆς καταστάσεως του μετὰ τὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας, διότι παραμένει πάντοτε σὲ πνευματικὸ θάνατο.
Ἀντίθετα ὁ πνευματικὸς ἄνθρωπος, σὲ κάθε κλίση τοῦ θελήματος του πρὸς τὴν ἁμαρτία, βλέπει μέσα του τὴν ἀλλαγὴ τῆς καταστάσεως του, λόγω τῆς ὑποστολῆς τῆς χάριτος.

Η δημιουργία (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)

Ο Χριστός είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων, πρόσκαιρων και αιωνίων, Θείων και ανθρώπινων. Για τον λόγο αυτό όλα, όσα προτίθεμαι να γράψω εδώ, θα προέρχονται από τη θεώρηση του Χριστού ως Θεανθρώπου. Η χριστιανική ανθρωπολογία μας δεν πρέπει να έχει αφηρημένο χαρακτήρα, αλλά να προσφέρει απαραιτήτως θεμέλιο για όλη την εν τω Θεώ ζωή μας. Δεν θα δίσταζα να ονομάσω την ανθρωπολογία αυτή ασκητική. Η εικόνα του Θεού στον άνθρωπο είναι πολυδιάστατη. Μία από τις διαστάσεις της είναι η δημιουργική δύναμη, που εκδηλώνεται σε ποικίλες περιοχές: σε κουλτούρες όλων των ειδών, δηλαδή πολιτισμούς, τέχνες, επιστήμες.

Στον πρωτόπλαστο δόθηκε η εντολή, με την είσοδό του στον φυσικό κόσμο, να εργάζεται σε αυτόν και να τον φυλάσσει (βλ. Γεν. 2,15). Ο φυσικός κόσμος είναι πλασμένος με τέτοιον τρόπο, ώστε ο άνθρωπος βρίσκεται στην ανάγκη να λύνει δημιουργικά τα προβλήματα που αδιάκοπα αναφύονται μπροστά του. Ωστόσο αυτά που απαριθμώ δεν εξαντλούν τον όλο άνθρωπο. Παράλληλα με την παραγωγή εκείνων που χρειάζεται ο άνθρωπος για τη συντήρηση της ζωής του επάνω στη γη, ανέρχεται από τις ατελείς μορφές στις τελειότερες, τις πνευματικές, που υπερβαίνουν όλα τα ορατά και τα πρόσκαιρα. Στο επίπεδο των πρόσκαιρων, η δημιουργική ικανότητα κατευθύνεται προς τα κάτω, προς τη γη, για να οργανώσει τα ακατέργαστα δεδομένα της φύσεως, που αντιστοιχούν στις απαιτήσεις των αναγκών του ανθρώπου. Στην περίπτωση αυτή ο σκοπός κατορθώνεται στα όρια των φυσικών ικανοτήτων του ανθρώπου. Στη δεύτερη περίπτωση η δημιουργία κατευθύνεται προς τον ανώτερο κόσμο, όπου τα φυσικά χαρίσματα του ανθρώπου από μόνα τους δεν επαρκούν. Ως Πρόσωπο ο άνθρωπος διαθέτει ελεύθερη βούληση που εκφράζεται, όχι με την εκ του μηδενός δημιουργία κάποιου εντελώς νέου πράγματος που δεν υπήρξε, αλλά ως συμφωνία με τη θέληση του Θεού, του αληθινά Δημιουργού, ή ως διαφωνία προς το θέλημά Του (που αποκλίνει από το θέλημά Του ή και το απορρίπτει). Μόνο εκείνη η δημιουργία που συμπίπτει με το θέλημα του Ουρανίου Πατρός παράγει καρπούς που μπορούν να περάσουν στην αιωνιότητα· οτιδήποτε άλλο καταλήγει στο μη ον: «Πάσα φυτεία ην ουκ εφύτευσεν ο Πατήρ Μου ο ουράνιος εκριζωθήσεται» (Ματθ. 15,13). «Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα. Ο μένων εν Εμοί καγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, ότι χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. Εάν μη τις μείνη εν Εμοί, εβλήθη έξω ως το κλήμα και εξηράνθη, και συνάγουσιν αυτά και εις πυρ βάλλουσι, και καίεται» (Ιωάν. 15,5-6).

Εκκλησιαστική περιουσία: Αρχιεπίσκοπος και Πρωθυπουργός

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Η δήλωση του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου σε τηλεοπτική εκπομπή περί «αξιοποίησης της Εκκλησιαστικής Περιουσίας προς όφελος του Ελληνικού Δημοσίου» ήταν λάθος και την εκμεταλλεύθηκε ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας. Αυτή είναι η εκτίμηση πολλών Μητροπολιτών. Με επιστολή του προς τον Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας, την οποία κοινοποίησε στα ΜΜΕ, ο πρωθυπουργός ευχαρίστησε τον κ. Ιερώνυμο για την «πρωτοβουλία» του, η οποία θα είναι «προς όφελος όχι μόνο των κρατικών ταμείων, αλλά του κοινωνικού συνόλου γενικά, καθώς η Πολιτεία έχει ανάγκη κάθε δυνατής υποστήριξης…». Με την ευκαιρία ο κ. Τσίπρας προτείνει στον κ. Ιερώνυμο: «Να υπάρξει άμεση ενεργοποίηση της Επιτροπής για τη μελέτη και επίλυση θεμάτων που απασχολούν την Εκκλησία της Ελλάδος προκειμένου να εκκινήσει άμεσα ο διάλογος για την επεξεργασία σχεδίου υλοποίησης της πρότασής Σας».

“Λιάζονται” ή σκιάζονται, ώρα να σοβαρευτούμε

 Στέλιος Παπαθεμελής

 

Η πλειονότητα της κοινωνίας μας, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Κλιμακώνεται μια διαρκής περιθωριοποίηση των πολιτών που στην Ελλάδα εγγίζει τα όρια του κανιβαλισμού. Στην Ελλάδα της κρίσης οι φτωχότεροι – τα συνήθη υποζύγια -επιβαρύνθηκαν φορολογικά κατά 337 %,ενώ οι έχοντες και κατέχοντες μόλις 9 % ! Τα μη προνομιούχα νοικοκυριά έχασαν το 86 % του εισοδήματός τους, ενώ οι εύποροι μόλις το 16 % – 20 %  (Ίδρυμα  Hans Boecker).

Παγκοσμίως μεταξύ 2008 – 2014 διπλασιάστηκαν οι φτωχοί και φευ οι δισεκατομμυριούχοι που από 798 έφτασαν τους  1826. Aνεξιλέωτος αριθμός : 85 πάμπλουτοι, ανάμεσά τους αρκετοί οψίπλουτοι, έχουν περιουσιακό άθροισμα ίσο με αυτό των 3,5 δισεκατομμυρίων  συνανθρώπων τους. (Forbes Billionaires  List).

Οι  «85» είναι οι δανειστές – βασανιστές μας.

Ο τοκιστής  κατά τον άγιο Γρηγόριο  Νύσσης  «μισεί τους εαυτοίς αρκούντας ( = αυτάρκεις )  και τους μη δεδανεισμένους  εχθρούς ηγείται», και όσους δεν δανείσθηκαν τους θεωρεί εχθρούς του.

Αυτός που δανείζει στον φτωχό χρήματα με τόκον  («γεννώντα χρυσόν») «ου παύει την ανάγκην, αλλ’ επιτείνει την συμφοράν».

Μαθητές και καθηγητές του Ζωγράφειου Λυκείου, επισκέφθηκαν τον τόπο καταγωγής του ευεργέτη και ιδρυτή του σχολείου τους

Αποστολή στο χωριό Κεστοράτι του Αργυροκάστρου

Για πρώτη φορά στα 121 χρόνια λειτουργίας του Ζωγράφειου Λυκείου της Κωνσταντινούπολης, απόφοιτοι, μαθητές και καθηγητές, επισκέφθηκαν τον τόπο καταγωγής του Χρηστάκη Ζωγράφου, ευεργέτη και ιδρυτή του σχολείου τους. Ο καταγόμενος από το χωριό Κεστοράτι του Αργυροκάστρου Αλβανίας, Χρηστάκης Ζωγράφος, είχε διαθέσει το ποσό των 10.000 λιρών για να βοηθήσει στο κτίσιμο του Ζωγράφειου Γυμνασίου-Λυκείου της Πόλης, το οποίο ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1893.Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ακολούθησε τους Ζωγραφειώτες, στο ταξίδι τους, το οποίο ήταν ιδέα του διευθυντή του σχολείου Γιάννη Δερμιτζόγλου. Στο κέντρο του χωριού Κεστοράτι, δεσπόζει, σαν φάντασμα από την εγκατάλειψη, το παιδαγωγικό συγκρότημα που ο Χρηστάκης Ζωγράφος είχε ιδρύσει και στη γενέτειρά του. Οι μαθητές από την Πόλη, ο Ιάκωβος, η Ρηνούλα, ο Χρηστάκης, δεν κρύβουν τη χαρά τους που γνώρισαν την ιδιαίτερη πατρίδα του ευεργέτη και λένε πως είναι για εκείνους μία σπουδαία εμπειρία που θα τους ακολουθεί.«Πιστεύω ότι το σχολείο μας»,

Οργή Αρχιεπισκόπου για την τραγωδία στη Μεσόγειο

«Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη. Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες». Τα παραπάνω δήλωσε, με αφορμή την τραγωδία στη Μεσόγειο που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες συνανθρώπους μας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.

«Τριακόσια, τετρακόσια… επτακόσια. Δεν πρόκειται για δισεκατομμύρια που πρέπει να ανευρεθούν. Ούτε αριθμούς που αφορούν εθνικές οικονομίες ή όσα καθημερινά καθορίζουν οι “αγορές”. Μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές» ανέφερε ο Αρχιεπίσκοπος και συμπλήρωσε:

«Για ανθρώπους, πατεράδες, μανάδες, παιδιά, ακόμη και βρέφη που πνίγηκαν, μόλις πριν λίγες ώρες, στη θάλασσα της Μεσογείου. Ανθρώπους που έψαχναν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη. Γιατί γνώριζαν, είχαν ακούσει, τους είχαν υποσχεθεί αυτοί οι δουλέμποροι, ότι εκεί που γεννήθηκε ο δυτικός πολιτισμός η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και προστατεύεται και, μάλιστα, της δίδεται απόλυτη προτεραιότητα. Τι απ’ όλα συνέβη προχθές; Πρόσφατα στο Αιγαίο; Πριν από μερικούς μήνες στη Λαμπεντούζα; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.

»Αρκετά! Η αγανάκτηση μας συμπυκνώνεται σε αυτή τη λέξη. Η ευθύνη για όσους επιτρέπουν να συμβαίνουν αυτές οι τραγωδίες, είτε προκαλώντας τις, είτε μη αντιμετωπίζοντάς τις, είναι τεράστιες.

Για ποιο Ορθόδοξο Ποίμνιο μιλάνε;

ierovima.gr Η έρευνα της Κάπα Research γύρω από τις θρησκευτικές και όχι μόνο πεποιθήσεις των Ελλήνων.που δημοσιεύθηκε προ ημερών από "Το Βήμα της Κυριακής" πρέπει να προβληματίσει την Εκκλησία της Ελλάδος.

Το ποσοστό των Ελλήνων που δηλώνουν θρησκευόμενοι έχει μειωθεί κατά 34% από το 2006 έως σήμερα!

Ακόμη το ποσοστό των πιστών που πηγαίνουν τουλάχιστον μία φορά στην εκκλησία μειώθηκε κατά 16% και το ποσοστό εκείνων που δηλώνουν ότι το Πάσχα δεν τους λέει τίποτα το ιδιαίτερο και που δεν τους γεννά κανένα συναίσθημα αυξήθηκε κατά 13%.

Η έρευνα δείχνει ακόμη, ότι το 73% των Ελλήνων τάσσεται υπέρ της καύσης των νεκρών! Συγκλονιστικό το ποσοστό, δεδομένου ότι η Εκκλησία, αρνείται την καύση διότι αρνείται το ανθρώπινο τέλος και τη βία πάνω στον άνθρωπο. Επιλέγει και επιτρέπει την ταφή, γιατί έχει πίστη και ελπίδα στο αιώνιο μέλλον και αναθέτει στη φύση την ευθύνη της φυσιολογικής φθοράς του φυσικού παρόντος του ανθρώπου.

Και η έρευνα αυτή αφορά στην Ελλάδα, τη χώρα της Ορθοδοξίας.

Πολλά τα ερωτήματα λοιπόν:

Ρήξη με τις «αριστερές» θρησκοληψίες

 Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς

Η κυρία Λαγκάρντ μίλησε για επερχόμενη καταστροφή στην Ελλάδα, φρικώδη εφιάλτη. Συντάχθηκε και αυτή με τον εκβιασμό, την ενορχηστρωμένη απειλή; Πάντως το ενδεχόμενο του ολέθρου δεν μπορεί, λογικά, να αποκλεισθεί.

Το λογικότερο από τα ερείσματα που κάνουν πιθανή την τρομακτική πρόβλεψη δεν είναι η οικονομική χρεοκοπία, ο περίπου μηδενισμός της παραγωγικότητας, η αποσύνθεση ή παραλυσία της κρατικής λειτουργίας. Είναι η ολοσχερής έκλειψη οποιασδήποτε εύλογης αιτίας για να συνυπάρχουμε ως οργανωμένη συλλογικότητα οι ελληνόφωνοι.

Ποιοι παράγοντες εξασφαλίζουν συνήθως τις κρίσιμες προϋποθέσεις για τη συνοχή και τη λειτουργικότητα μιας συλλογικότητας; Πρώτος παράγων, ρεαλιστικότατος, η χρεία, η κοινωνία της χρείας – ο «καταμερισμός της εργασίας» και της παραγωγικότητας. Εχουμε ανάγκη τους άλλους και μας έχουν ανάγκη οι άλλοι για να λειτουργήσει η συνύπαρξη. Χωρίς συνείδηση «δημοσίου συμφέροντος» (κοινού ενδιαφέροντος, έστω χρηστικού και μόνο, για τις κοινές ανάγκες και τη συλλογική οργάνωση της ικανοποίησής τους) γίνεται ανέφικτη η υπέρβαση του πρωτογονισμού της αγέλης, η πραγμάτωση της μεθοδικής αλληλεξυπηρέτησης, η συγκρότηση έννομης τάξης, κοινωνικού κράτους.

O κόσμος στον δρόμο του. Δεν γίνεται πια μεταστροφή (Φώτης Κόντογλου)

Πολλοί αναγνώστες μου γράφουνε, παρακαλώντας με, και μά­λιστα ξορκίζοντάς με, να γράψω για να χτυπήσω την ανηθικότητα, που δέρνει την κοινωνία, προ πάντων τη νεολαία, και που «τη σερ­βίρουν τα σινεμά», όπως μου γράφουνε. Φωνάζουνε: «Υψώσετε τη φωνή σας!». Ένας σπουδαστής μου γράφει από την Αγγλία: «Μη σταματήσετε αυτόν τον ωραίον αγώνα, μην πτοηθήτε από τις επιθέ­σεις. Υπάρχουν βέβαια πολλοί αντίπαλοι, αλλά και πολλοί θαυμα­στές του ωραίου σας έργου. Σας χρειαζόμαστε για να δώσετε φτε­ρά στις καρδιές μας, που είναι γεμάτες κενό και απαισιοδοξία».

Καημένοι άνθρωποι, πόση σημασία δίνετε στο πρόσωπό μου και σ’ αυτά που γράφω! Τί φωνή να υψώσω, που είναι βραχνιασμένη και αδύνατη, και χάνεται μέσα στον κυκεώνα της σημερινής ζω­ής; Όχι φωνή, αλλά και τ' αστροπελέκι να κρατά στα χέρια του κανένας σήμερα, και να το σφενδονίζει για να κάνει τους ανθρώ­πους ν' αλλάξουνε δρόμο, πάλι τίποτα δεν θα κάνει. Ο ίδιος ο ά­γιος Γιάννης ο Πρόδρομος, το ερημοπούλι της ερήμου, που τον φοβόντανε οι αμαρτωλοί, γιατί τους έλεγε «γεννήματα εχιδνών», κι αυτός μάταια φώναζε. Η φωνή του χανότανε μέσα στην έρημο, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Και πότε; Τον καιρό που υπήρχα­νε ακόμα κάποια αυτιά να τον ακούσουνε, κι απλές καρδιές για να τον καταλάβουνε. Όχι εμείς που χρειαζόμαστε δασκάλεμα, και που έχουμε τόσα στην καμπούρα μας! Πώς να γίνουμε δάσκαλοι για τους άλλους; Γεμίζουμε χαρτιά με μυριάδες λόγια, μα τί το όφελος; Ο κόσμος τραβά τον δρόμο του και δεν σκοτίζεται από κη­ρύγματα. Κι αν δώσει προσοχή και κανένας στα γραψίματά μας, μπορεί να θυμώσει που χαλάσαμε την ησυχία του, και να πει πως είμαστε υποκριτές, ψευτογιασμένοι, κουκουβάγιες που βγαίνουνε α­πό τα χαλάσματα του παλιού καιρού. Σήμερα οι άνθρωποι είναι τέ­τοιοι, που μήτε το κήρυγμα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού δεν θάκανε τίποτα.

Ο Γέροντας Παΐσιος μας συμβουλεύει για τα άσχημα όνειρα

-Όταν βλέπεις άσχημο όνειρο, ποτέ να μην εξετάζεις τι είδες, πώς το είδες, αν είσαι ένοχη, πόσο φταις. Ο πονηρός, επειδή δεν μπόρεσε να σε πειράξει την ημέρα, έρχεται την νύχτα.

Επιτρέπει καμιά φορά και ο Θεός να μας πειράξει στον ύπνο, για να δούμε ότι δεν πέθανε ακόμη ο παλιός άνθρωπος. Άλλες φορές πάλι ο εχθρός πλησιάζει τον άνθρωπο στον ύπνο του και του παρουσιάζει διάφορα όνειρα, για να στενοχωρεθεί, όταν ξυπνήσει. Γι’; αυτό να μη δίνεις καθόλου σημασία.

Να κανείς τον σταυρό σου, να σταυρώνεις το μαξιλάρι, να βάζεις και τον σταυρό και κάνα-δυο εικόνες επάνω στον μαξιλάρι και να λες την ευχή μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όσο δίνεις σημασία, άλλο τόσο θα έρχεται ο εχθρός να σε πειράζει. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο στους μεγάλους, αλλά και στους μικρούς. Και στα μικρά παιδιά ακόμη, παρόλο που είναι αγγελούδια, ο εχθρός πηγαίνει και τα φοβερίζει, όταν κοιμούνται και τινάζονται με αγωνία, τρέχουν φοβισμένα και με κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας.

Άλλοτε πάλι τα πλησιάζουν οι Άγγελοι και γελούν μέσα στον ύπνο τους από χαρά ή ξυπνάνε από την μεγάλη τους χαρά. Επομένως τα όνειρα που φέρνει ο πειρασμός είναι μια εξωτερική επίδραση του εχθρού στον άνθρωπο την ώρα που κοιμάται.

-Και όταν, Γέροντα, νιώθεις ένα πλάκωμα την ώρα που κοιμάσαι;

Εκδήλωση Ε.ΡΩ. στα Ιωάννινα για την οικογένεια

Μία σημαντικότατη έκδοση – «Θέματα Δογματικῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»

Ο καθηγητής Βασίλειος Τσίγκος εξέδωσε το βιβλίο του

«Θέματα Δογματικῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»

Παραθέτουμε τον Πρόλογο, τα Περιεχόμενα κι ένα σύντομο βιογραφικό του συγγραφέα αυτού του περισπούδαστου έργου,

του τόσο σημαντικού για την Ορθόδοξη Εκκλησία και τη Θεολογική Επιστήμη.

***

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Ἡ ἀνά χεῖρας μελέτη ἐπιχειρεῖ νά ἐκθέσει καί νά ἑρμηνεύ­σει, κατά τό δυνατόν ἀκριβέστερα καί πληρέστερα, τό περιεχό­με­νο τῆς πίστεως καί τῆς κα­τα­γεγραμμένης ἐμπει­ρίας, τοῦ “εὐσε­βοῦς φρονήματος” καί τῆς ζωῆς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τά δόγματα, πού εἶναι οἱ περιεκτικές προτάσεις πίστεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινό­τη­τας στήν Ἁγία Τριάδα καί τόν Χρι­στό σέ μία μακραίωνη συνέ­χεια καί ἀδιάκοπη ἑνότητα ζωῆς καί θεολογίας, προ­σελκύουν καί σήμε­ρα, ἐνδε­χο­μένως περισσό­τε­ρο, τό ἐρευ­­­­­­νη­τικό ἐνδια­φέ­­ρον ὀρθο­δό­­ξων θεολόγων ἀλλά καί ἑτε­ρο­δό­ξων μελετη­τῶν καί πολλῶν θύραθεν συγγραφέ­ων.

Λαμβάνοντας σοβαρά ὑπόψη τήν εὐρύτερη ἐνασχόληση μέ τήν ἔκθεση καί τή θεολογική σημασιολόγηση τῶν ὀρθῶν δογ­­μά­των τῆς πίστεως καί τῶν προεκτάσεών τους στή ζωή τοῦ σύγ­χρο­νου ἀνθρώπου, σέ συνδυασμό μέ τήν αὐξα­νό­με­νη γλωσ­σική δυ­σκο­λία προσέγγισης, ἀναδίφησης καί κατανόησης τῶν κει­­με­νι­­κῶν μαρ­τυ­ριῶν, θε­ω­­ροῦ­με ὅτι ἔχουν κατα­­στήσει ἐπιτα­­κτι­­κή πλέον τήν ἀνά­­­γκη τῆς ἐκ νέου παρουσίασης τῶν θεμά­των πού δι­ε­ρευ­νᾶ ἡ Δογματική τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Καθολικῆς Ἐκ­κλη­σίας.

Ο άγιος Εμίρης και ο άγιος Αχμέτ

ierovima.gr Στο παρεκκλήσι του Αγίου Φανουρίου, που βρίσκεται στον ιερό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Ελληνικό, ο προσκυνητής θα προσέξει ότι ανάμεσα στις πολύ όμορφες αγιογραφίες που ολοκληρώνονται το αμέσως προσεχές διάστημα, βρίσκονται και δύο μορφές αγίων (φωτο ierovima.gr), άγνωστες στην πλειονότητα του χριστεπώνυμου πληρώματος: ο άγιος Τούνομ ο Εμίρης και ο άγιος Αχμέτ. Μάλιστα η μνήμη του πρώτου εορτάζεται στις 18 Απριλίου.

Πρόκειται για δύο μουσουλμάνους που έζησαν σε διαφορετικές εποχές και ασπάστηκαν την Ορθοδοξία.

Δύο λόγια για τον άγιο Τούνομ

Το Πάσχα του 1579 μ.Χ. οι Αρμένιοι (σημείωση: η αρμενική Εκκλησία είναι μονοφυσιτικών αποκλίσεων, ανήκει δηλαδή στους λεγόμενους «αντιχαλκηδόνιους») κατόρθωσαν να δωροδοκήσουν τον Τούρκο Διοικητή, και να εκδώσει απαγορευτική διαταγή προς τον Έλληνα Ορθόδοξο Πατριάρχη Σωφρόνιο Δ’, ώστε να μην έχει πρόσβαση εντός του Ναού της Αναστάσεως για την τελετή του Αγίου Φωτός.

Οι φρουροί έκλεισαν την Αγία Πόρτα και ο Πατριάρχης Σωφρόνιος Δ’ με το ιερατείο και τους πιστούς του παρέμειναν έξω προσευχόμενοι, αναμένοντες την έκβαση των γεγονότων.

Διαβάστε τι περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείο Παιδείας

Συνέντευξη Τύπου παραχώρησε σήμερα Πέμπτη 16 Απριλίου 2015 στις 11:30 π.μ, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού Παιδείας και Θρησκευμάτων, προκειμένου να παρουσιάσει το «Πολυνομοσχέδιο για την Οργάνωση και τη Λειτουργία του Εκπαιδευτικού Συστήματος. Μεταβατικές Διατάξεις».

Το πολυνομοσχέδιο θα συζητηθεί τις επόμενες δύο ημέρες στις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ και στην συνέχεια θα κατατεθεί, προς ψήφιση, στη Βουλή.

Ειδικότερα το πολυνομοσχέδιο ορίζει τα παρακάτω:

Τα ουσιώδη σημεία του πολυνομοσχεδίου:

ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

• Καταργείται το Συμβούλιο Ιδρύματος στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Οι αρμοδιότητές του ασκούνται από τη Σύγκλητο, το Πρυτανικό Συμβούλιο, τον Πρύτανη και τους Αντιπρυτάνεις.
• Ενίσχυση των συλλογικών οργάνων: Η λειτουργία των συλλογικών οργάνων (Σύγκλητος, Κοσμητεία, Γενική Συνέλευση Τμήματος, Γενική Συνέλευση Τομέα) πραγματοποιείται με τη συμμετοχή φοιτητών και εργαζομένων για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και την ενίσχυση της συμμετοχής όλων των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας στη λήψη αποφάσεων

Δρ Ευάγγελος Πεπές, Θρησκευτικός γραμματισμός: ερμηνείες και παρερμηνείες

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ: ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

(Εισήγηση στο Πανελλήνιο Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα «Το Μάθημα των Θρησκευτικών: Προβληματισμοί – Επισημάνσεις – Προτάσεις» που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 11-13 Μαρτίου 2012)

Δρ Ευάγγελος Πεπές

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Η σύγχρονη θρησκευτική αγωγή οριοθετείται, σύμφωνα με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά του Δημοτικού και του Γυμνασίου[1], στο πλαίσιο του επονομαζόμενου κριτικού θρησκευτικού γραμματισμού. Η οριοθέτηση αυτή της θρησκευτικής αγωγής στοχεύει να καταστήσει το θρησκευτικό μάθημα σύγχρονο και ικανό να ανταποκριθεί με επιτυχία στις απαιτήσεις τόσο του στενού σχολικού περιβάλλοντος όσο και του ευρύτερου κοινωνικού. Εντούτοις, οι θεωρητικές βάσεις του γραμματισμού και του θρησκευτικού γραμματισμού εγείρουν ορισμένους προβληματισμούς.

Ο γραμματισμός -μετάφραση του αγγλικού όρου literacy- συνδέεται άμεσα με τον γλωσσικό σημειωτικό λόγο και αφορά πρωταρχικά και κυρίως στη γλωσσική εκπαίδευση. Αντιδιαστέλλεται από τον αναλφαβητισμό, αλλά δεν ταυτίζεται με τον αλφαβητισμό, εφόσον του αποδίδεται ευρύτερο εννοιολογικό περιεχόμενο. Η έννοια του γραμματισμού δεν περιορίζεται στη γνώση γραφής και ανάγνωσης, αλλά συμπεριλαμβάνει ικανότητες και δεξιότητες οι οποίες συμβάλλουν καθοριστικά στην επικοινωνία καθώς και στην επιτυχή ένταξη στο κοινωνικό περιβάλλον. Με βάση τα παραπάνω ως γραμματισμός ορίζεται, σύμφωνα με τον Ηλία Ματσαγγούρα, η «ικανότητα του ατόμου να χρησιμοποιεί τις (μετα-) γλωσσικές και επικοινωνιακές γνώσεις και δεξιότητές του ευέλικτα και δημιουργικά, αλλά πάντα με τρόπο που προσιδιάζει σε κάθε περίσταση επικοινωνίας, για να επιτύχει στόχους που αφορούν: α) στις λεκτικές πράξεις του προφορικού λόγου, β) στην κατανόηση, χρήση, κριτική, αλλά και την παραγωγή κειμένων ποικίλης σημειωτικής σύνθεσης και διαφορετικής κοινωνικής λειτουργίας και, ως εκ τούτου, διαφορετικού περιεχομένου και διαφορετικής μορφής και δομής και διαφορετικών λεξικο-γραμματικών και υφολογικών χαρακτηριστικών»^[2].

Οι μαθητευμένοι μάγοι και η έλλειψη ιστορικής συνείδησης

Του Γιώργου Καραμπελιά

Παρακολουθούμε όλοι ως υπνωτισμένοι το θέαμα μιας κυβέρνησης ασχέτων και μαθητευόμενων μάγων να βυθίζει μέρα με τη μέρα σε μεγαλύτερο αδιέξοδο τη χώρα σε όλα τα πεδία, και έναν άβουλο πρωθυπουργό να παρακολουθεί ανίκανος να παρέμβει προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση· παρακολουθούμε ταυτόχρονα το θέαμα μιας σταδιακής κατεδάφισης των οραμάτων του… αντιμνημονιακού κινήματος. Δεν θα επανέλθουμε όμως σε αυτά που έχουμε τονίσει πολλές φορές, (ad nauseam) την τελευταία περίοδο, αλλά θα προσπαθήσουμε να διευκρινίσουμε για μια ακόμα φορά το ιδεολογικό και πολιτικό υπόστρωμα αυτής της πολιτικής.

Όταν ανήκεις σε μια γενιά και μια ιδεολογική και πολιτική σχολή που τις τελευταίες δεκαετίες προσπάθησε να κατεδαφίσει την ιστορική συνείδηση του ελληνισμού, αρνείται τη συνέχεια του ελληνικού έθνους· σε ένα ρεύμα που αρνείται να αναγνωρίσει στην οθωμανική Τουρκία εκείνον τον παράγοντα που από τη μάχη του Ματζικέρτ το 1071 μέχρι την εισβολή στην Κύπρο και τις αδιάκοπες προκλήσεις έχει ως διαρκή διακηρυγμένο και μόνιμο στόχο του την κατοχή ή την υποταγή του «συνόρου» που αποτελεί η Ελλάδα.

Απάντηση του ΙΕΠ σε έγγραφο της ΠΕΘ για το Πρόγραμμα Σπουδών Θρησκευτικών Λυκείου

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

......

ΘΕΜΑ: Πρόγραμμα Σπουδών

Σχετ: Τα με αρ. πρωτ. 15/03-02-15 έγγραφό σας

Σας διαβιβάζουμε το Απόσπασμα Πρακτικού 15/23-03-2015 του Δ.Σ, του Ι.Ε.Π., που αφορά την ανάσχεση της εφαρμογής του Προγράμματος Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Με εντολή Προέδρου,

Ο Διευθυντής της Διοικητικής Υπηρεσίας 

Κωνσταντίνος Καλπάκας

Συνημμένα: σελίδες 08 (οκτώ)

***

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Απόσπασμα Πρακτικού 15/23-03-2015

Σήμερα 23 Μαρτίου 2015, ημέρα Δευτέρα και ώρα 12:30, στο γραφείο του Προέδρου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, Τσόχα 36 Αθήνα, συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβοΰλιο, υπό την προεδρία του Προέδρου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π) και Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου κ. Σωτηρίου Γκλαβά.

Η σταύρωση των χριστιανών στη Μέση Ανατολή

Από το Ποντίκι

Ανελέητο κυνηγητό στο ιστορικό λίκνο του χριστιανισμού από ισλαμιστές και αυταρχικά καθεστώτα

Οι αρχαιότερες χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο, αυτές της Μέσης Ανατολής, εξαφανίζονται από τη γη όπου ο ίδιος ο χριστιανισμός γεννήθηκε. Το Ισλαμικό Κράτος πραγματοποιεί με φρικαλεότητες τις σύγχρονες διώξεις των χριστιανών, και όχι μόνο, αφού πιστοί και άλλων θρησκειών «μαρτυρούν» στα χέρια των μαχητών του ΙΚ, άλλων ένοπλων ομάδων, όπως και αυταρχικών καθεστώτων.

Αν και πάμπολλοι μουσουλμάνοι δολοφονούνται ή εκδιώκονται κακήν – κακώς από τα σπίτια τους, οι τζιχαντιστές του ΙΚ δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο στις επιθέσεις σε χριστιανικές κοινότητες, τις οποίες φροντίζουν να διαλαλούν και να επιδεικνύουν. Το ΙΚ συνηθίζει πια να αποκαλεί όλους τους χριστιανούς «σταυροφόρους», στο πλαίσιο ενός ιερού πολέμου που ισχυρίζεται ότι δίνει στο όνομα του Ισλάμ.

Οι πρόσφατες θηριωδίες των τζιχαντιστών προστίθενται στις προκαταλήψεις, τις διακρίσεις και την καταπίεση δεκαετιών που κατάφεραν με σταθερό ρυθμό να μειώσουν το ποσοστό των χριστιανών σε όλη τη Μ. Ανατολή από 20% στις αρχές του 20ού αιώνα σε μόλις 5% σήμερα. Από τους περίπου 2 δισεκατομμύρια χριστιανούς ανά τον κόσμο, μόνο το 1% συνεχίζει να παραμένει στη Μ. Ανατολή και όλα δείχνουν ότι πρόκειται να μειωθούν κι άλλο τα επόμενα χρόνια.

 

Εξόντωση με… λύσσα

Στη Συρία υπήρχαν μέχρι πρόσφατα πανάρχαιες χριστιανικές κοινότητες που ακόμη μιλούσαν την αραμαϊκή, τη γλώσσα που, σύμφωνα με τους ιστορικούς, μιλούσε και ο Ιησούς Χριστός. Οι περισσότερες από αυτές ήταν απολύτως ειρηνικές και συνυπήρχαν αρμονικά με τους σουνίτες και σιίτες μουσουλμάνους.

Τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του Αγίου γέροντα Πορφυρίου

Από τον αείμνηστο Καθηγητή Γεώργιο Παπαζάχο

Αντί άλλης Πασχάλιας ευχής, θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Πορφυρίου, όπως τα έζησα μια Τρίτη Διακαινησίμου στο κελλάκι του. Πήγα να τον δω σαν γιατρός. Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα με παρεκάλεσε να μη φύγω.

Κάθησα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεβάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπό του. Με ρώτησε:
- Ξέρεις το τροπάριο που λέει: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν… »;
- Ναι γέροντα, το ξέρω.
- Πες το.
Άρχισα γρήγορα-γρήγορα. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου τήν καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν. Καί σκιρτώντες υμνούμεν τόν αίτιον, τόν μόνον ευλογητόν των πατέρων καί υπερένδοξον».
- Το κατάλαβες;
- Ασφαλώς το κατάλαβα. Νόμισα πως με ρωτάει για τη ερμηνεία του.

Έκανε μια απότομη κίνηση του χεριού του και μου είπε:

Οχι συνταξιοδοτική «ανάπαυση»

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

​​«Χριστός ανέστη». Και λοιπόν; Κάποτε ο γιορτινός αυτός χαιρετισμός πρέπει να ήταν το πρώτο νέο της ημέρας, άγγελμα του πιο σημαντικού συμβάντος και ταυτόχρονα, του πιο χαρμόσυνου. Για όλους. Το ρεαλιστικότερο ανάλογο που θα θυμούνται ακόμα κάποιοι, ήταν τον Ιούλιο του 1974: Πρώτη κουβέντα τότε, η καλημέρα μας για κάποιες μέρες, ήταν το άγγελμα: «η χούντα έπεσε»! Αυθόρμητη έκρηξη μεγάλης χαράς, και γίνεται χαιρετισμός όταν η χαρά είναι αυτονόητα κοινή.

Σήμερα το «Χριστός ανέστη» μοιάζει να σέρνεται στα χείλη, εκφυλισμένο σε εθιμικό λεκτικό σχήμα που αναγγέλλει, χωρίς να παραπέμπει σε εμπειρία χαράς. Διαιωνίζει (συμβατικά) κατάλοιπα μιας άλλοτε γιορτής, κατάλοιπα παντελώς άσχετα πια με την υπαρκτική μας περιπέτεια: τον ρεαλισμό του απελπισμού, της ακοινωνησίας και μοναξιάς, την τραγωδία της φονικής αρρώστιας, τον πανικό που γεννάει στις ψυχές μας ο θάνατος.

Στην καλύτερη περίπτωση το άγγελμα «Χριστός ανέστη» δηλώνει σήμερα επιλεγμένες ατομικές παραδοχές, ψυχολογικό γάντζωμα σε ιδεολογικές «πεποιθήσεις», βεβαιώνει την ένταξη σε κάποια ασφαλιστική τού εγώ συλλογικότητα, ανάλογη με την παραισθησιογόνο στράτευση σε ποδοσφαιρική ή κομματική «παράγκα». Η διαβεβαίωση ότι «ο Χριστός νίκησε τον θάνατο» ηχεί σήμερα, για τους πολλούς, όπως οι ιδιωτικές θριαμβικές εξαγγελίες οπαδών, ότι η τάδε ομάδα νίκησε τη δείνα, το τάδε κόμμα κατατρόπωσε το αντίπαλο.

Τί σημαίνει «Διακαινήσιμος»;

Εἶναι ἡ Ἑβδομάδα πού ἀρχίζει ἀπό τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα καί τελειώνει τό Σάββατο (τοῦ Πάσχα). Ὀφείλει τήν ὀνομασία της στήν Βάπτιση (δια-καίνιση - ἀνακαίνιση) τῶν Κατηχουμένων, πού γινόταν στήν ἑσπερινή Λειτουργία τοῦ Μ. Σαββάτου· γινόταν τήν «σημαδιακή» αὐτή μέρα, γιατί εἶναι (ἡ Βάπτιση) μετοχή στόν θάνατο, στήν ταφή καί στήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ (Ρωμ. 6:4).

Βαπτίζονταν ὁλόγυμνοι μακρυά ἀπό τά μάτια τοῦ ἐκκλησιάσματος· ἔξω ἀπό τό Ναό στά εἰδικά βαπτιστήρια· ξεχωριστά οἱ ἄνδρες, ξεχωριστά οἱ γυναῖκες· ἔχοντας σάν ἀναδόχους οἱ μέν γυναῖκες, γυναῖκες, οἱ δέ ἄνδρες, ἄνδρες.

Βαπτισμένοι πιά, ἔμπαιναν στόν Ναό μέ τούς λευκούς χιτῶνες τους, μέ λαμπάδες ἀναμμένες στά χέρια τους, ψέλνοντας «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε»· στέκονταν σέ εἰδική «ἐξέδρα» (ἦταν τά «τιμώμενα» πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας)· παρακολουθοῦσαν τήν Θ.Λειτουργία καί στό τέλος κοινωνοῦσαν.

13 Απριλίου 1204.Η Άλωση της Κων/πόλεως από τους Λατίνους Σταυροφόρους.(Άρθρο του έγκριτου Βυζαντινολόγου,Σερ Στήβεν Ράνσιμαν)

13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1204:ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΑΤΙΝΟΥΣ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ-ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ,ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ!

Άρθρο του έγκριτου Βυζαντινολόγου,Σερ Στήβεν Ράνσιμαν,που πρέπει να διαβαστεί από όλους:

Ενώ τονίζεται η 29η Μαϊου 1453 ως το τέλος της χιλιόχρονης αυτοκρατορίας μας, το κυριότερο γεγονός που κλόνισε την ύπαρξή της ανεπανόρθωτα, και οδήγησε στον οριστικό τερματισμό της υλικής και οικονομικής υπεροχής του κράτους μας σε όλη την Ευρώπη, και τελικά στο 1453, δηλαδή η καταστροφή της Ρωμανίας από τη Δύση, με την Άλωση της Νέας Ρώμης/Κωνσταντινούπολης την 13η Απριλίου 1204 από τους Σταυροφόρους, αποσιωπάται ή δεν του δίνεται η πρέπουσα σημασία. Θα έλεγε κανείς, ότι επειδή ο προσανατολισμός του νεοελληνικού κράτους ήταν προς τη Δύση, οι ηγέτες του σκέφτηκαν ότι αυτός ο προσανατολισμός συνεπάγεται απαραίτητα και τη λήθη της ιστορίας, τη λήθη του γεγονότος ότι εξαιτίας της Άλωσης του 1204 Η Ρωμηοσύνη στάθηκε αδύναμη να αντιμετωπίσει τους Τούρκους. Με άλλα λόγια, η Άλωση του 1204 οδήγησε στα 400-600 χρόνια Τουρκοκρατίας, αλλά αυτό το συμπέρασμα απωθήθηκε, πιθανότατα λόγω του ιδεολογικού προσανατολισμού της ηγετικής τάξης του Ελληνικού κράτους. Είναι σήμερα γενικά παραδεκτό, πως αυτή ήταν η αιτία της επικράτησης των Τούρκων στη Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια. Ένα Ρωμαίικο Κράτος που δεν θα είχε υποστεί την Άλωση του 1204, πιθανότατα θα ανέκαμπτε, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν άλλωστε, και θα αντιμετώπιζε τους Τούρκους νικηφόρα, όπως και τους Άραβες. Αλλα αυτή η ευκαιρία δεν δόθηκε στην ρωμηοσύνη.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ευχόμαστε ολόψυχα ο Αναστημένος Κύριος να φωτίζει και να δυναμώνει την ζωή όλων μας!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Οι κυνικοί «διαφωτιστές» και το Άγιο Φως

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Με αφορμή τις γκρίνιες, που ξέσπασαν από διάφορους κύκλους παραμονές των εορτών, για το δήθεν κόστος της μεταφοράς του Αγίου Φωτός στην Ελλάδα, όσο και για την αμφισβήτηση του, έχω να πω το εξής. Κατά αρχάς κάθε τοποθέτηση περί θρησκευτικών πεποιθήσεων, είναι εξαρχής βασισμένη σε προσωπικές και άρα σε υποκειμενικές αντιλήψεις, έτσι που κάθε επίμονη αντιπαράθεση να οδηγείται σε αδιέξοδο. Η πίστη είναι προσωπικό βίωμα, είτε την έχεις, είτε δεν την έχεις.

Δικαίωμα τους είναι λοιπόν, να αμφισβητούν το προφανές.
Δικαίωμα τους είναι, να μην επιθυμούν να ερευνήσουν το φαινόμενο σε όλες τις πτυχές του, ώστε να τους λυθούν οι απορίες. Να μάθουν λ.χ., πως το Άγιο Φως, δεν βγαίνει κατά παραγγελία μόνο στην Ανάσταση, αλλά πως συμβαίνει και τον υπόλοιπο χρόνο σε διάφορες περιστάσεις.
Δικαίωμα τους είναι, να ρωτήσουν, αν θέλουν τους Εβραίους και τη Μοσάντ, που βλέπουν την «απάτη», γιατί δεν την αποκαλύπτουν ώστε να μάθει ο κόσμος την «αλήθεια», μιας και οι Ιουδαίοι θεωρούν τον Χριστό «απατεώνα».
Ή να ρωτήσουν τους Αρμένιους που προσπαθούν να αρπάξουν τις αναμμένες λαμπάδες από τα χέρια του Πατριάρχη, για να φανεί πως αυτοί έβγαλαν το Φως, γιατί δεν καταγγέλουν το «μυστικό».
Ακόμα και τους Παπικούς, που επί δεκαετίες, επί των Σταυροφοριών τους στην Ιερουσαλήμ, αναγνώριζαν το Άγιο Φως, ενώ τώρα όχι.

Συμβουλές Γέροντος σε χριστιανούς που ζουν στον κόσμο

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ζωή μας δόθηκε μόνο και μόνο για να δοξάζουμε το Θεό, να ευεργετούμε τον πλησίον και να αγωνιζόμαστε για την απόκτηση της Βασιλείας των ουρανών, βαδίζοντας τη «στενή» και «τεθλιμμένη» οδό που μας υποδεικνύει το Ευαγγέλιο (Ματθ. 7:14).

*
Ο αγώνας της ζωής αυτής αποδεικνύεται φορτίο δυσβάστακτο για όσους δεν πιστεύουν στο Θεό. Για εκείνους όμως που εμπιστεύονται την ύπαρξή τους στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ελπίζουν στη δική Του πρόνοια, η παρούσα ζωή γίνεται «ζυγός χρηστός» και «φορτίον ελαφρόν» (Ματθ. 11:30).
*
Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, αν θέλετε να ευαρεστήσετε το Θεό, μην περιφρονείτε καμιάν αρετή. Γιατί μπορούμε με πολλούς τρόπους να γίνουμε ευάρεστοι στο Θεό.
*
Η ευγενική συμπεριφορά στον πλησίον, ο παρήγορος λόγος μας στον θλιμμένο, η υπεράσπιση του αδικουμένου, η αντίδρασή μας στους κακούς λογισμούς, ο αγώνας μας στην προσευχή, η υπομονή, η ευσπλαγχνία, η δικαιοσύνη και κάθε άλλη αρετή. Αυτά είναι που αναπαύουν το Θεό και προσελκύουν στην ψυχή μας τις δική Του χάρη, η οποία μας κάνει ικανούς να ξεπερνάμε και τις πλέον ανυπέρβλητες δυσκολίες της ζωής.

“Σήμερον κρεμάται επί ξύλου”-Ψάλλει ο Βυζαντινός Χορός “ΤΡΟΠΟΣ”

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται,
ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο,
ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου σε ήχο πλάγιο β’.

Ένα μουσικό δείγμα από την συναυλία που πραγματοποίησε ο Βυζαντινός Χορός “ΤΡΟΠΟΣ” στις 27 Μαρτίου του 2007 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής) υπό την οργάνωση των Μουσικών Συνόλων της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως, με γενικό τίτλο «ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ».

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς και η ανθρώπινη Δικαιοσύνη

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

          Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός υπήρξε θύμα της ανθρώπινης δικαιοσύνης. Ο αψεγάδιαστος, ο άμεμπτος, ο άμωμος, που μόνο ευεργεσία και αγάπη σωτηρίας προσέφερε προς όλους – ακόμη και στους πιο αμαρτωλούς και απόβλητους της κοινωνίας – καταδικάστηκε στην εσχάτη, στην πιο επώδυνη και στην πιο ταπεινωτική των ποινών, στον σταυρικό θάνατο. Τα «ουαί» και η εκ μέρους Του καταδίκη της υποκριτικής ζωής και συμπεριφοράς των αξιωματούχων της εβραϊκής κοινωνίας και η δική Του ζωή και διδασκαλία αποτελούσαν καρφί στα μάτια τους και αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Μέσα  στον φανατισμό και στην παραζάλη του φθόνου και του μίσους τους πίστεψαν ότι ο τάφος θα είχε ως αποτέλεσμα το σβήσιμο του Ιησού και της διδασκαλίας Του…

          Στήσανε μια «δίκη» με προειλημμένη απόφαση! Κατασκευάσανε κατηγορία, για την οποία η ποινή ήταν ο θάνατος, και αναζήτησαν ψευδομάρτυρες: «Οι δε αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι και το συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά του Ιησού όπως θανατώσωσιν αυτόν» (Ματθ. κστ΄ 59). Τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν ενώπιον του Αρχιερέως, ο οποίος έπαιξε το ρόλο του ανακριτού ολοκληρωτικού καθεστώτος. Με την επίκληση του ζώντος  Θεού εκμαίευσε την απάντηση της Αληθείας από τον Ιησού και μετά από αυτήν, σε ένα ρεσιτάλ ηθοποιίας, δείχνει αγανακτισμένος, σχίζει τα ρούχα του και σε έξαλλη κατάσταση κραυγάζει την ετυμηγορία του, ότι ο Κύριος βλασφήμησε, και δήθεν εκτός εαυτού ρωτάει τους υποτακτικούς του, για να του πουν αυτό που τους είχε δασκαλέψει, ότι είναι «ένοχος θανάτου». Η καταδίκη έφερε και τη βία σε βάρος του αθώου Θεανθρώπου: «Τότε ενέπτυσαν εις το πρόσωπον αυτού και εκολάφισαν αυτόν, οι δε ερράπισαν λέγοντες, προφήτευσον ημίν, Χριστέ, τις εστίν ο παίσας σε;» (Ματθ. κστ΄ 67).