Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Οι αστοχίες του Μητροπολίτου Μεσσηνίας



Οι αστοχίες του Μητροπολίτου Μεσσηνίας
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος τις ημέρες αυτές έκαμε αισθητή την παρουσία του. Με αφορμή τη διοργάνωση συλλαλητηρίων στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα για το Μακεδονικό,  εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση, με πολύ προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, κατά των μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, όπως επίσης των Ιεραρχών και των άλλων κληρικών, που συμμετέσχον στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης ή θα συμμετάσχουν σε αυτό των Αθηνών.
          Οι δηλώσεις του συγκεκριμένου Μητροπολίτου περιέχουν σοβαρές αστοχίες, με πρώτη το ύφος τους. Ο λόγος, προφορικός ή γραπτός, ενός χριστιανού και, προ πάντων, ενός Αρχιερέως πρέπει να μην αποπνέει αλαζονεία, να μην χαρακτηρίζεται από οργίλο ύφος, και να μην περιέχει υπερβολές, υπονοούμενα και υβριστικούς χαρακτηρισμούς.

          Αστοχία του Μητρ. Μεσσηνίας είναι η προσβλητική για μέλη του  Σώματος της Ιεραρχίας, που συμμετέχουν στα συλλαλητήρια, επίκρισή του, ότι «κινούνται στο επικίνδυνο όριο της εκκοσμίκευσης και του εκπροτεσταντισμού του εκκλησιαστικού ήθους». O Μητροπολίτης Μεσσηνίας στην εξήγησή του περί «εκπροτεσταντισμού» της Εκκλησίας γράφει βαρείς χαρακτηρισμούς εναντίον συνεπισκόπων του, μελών της Ιεραρχίας, οι οποίοι «εξουσιοδοτούν επιπόλαια και ανεπίγνωστα να διαβάσουν ανεύθυνοι ομιλητές προς τον λαό το προσωπικό τους μήνυμα».         Σημειώνεται ότι η συμμετοχή των Επισκόπων, των άλλων κληρικών και του λαού σε συλλαλητήρια και λαοσυνάξεις ανήκει στην Ορθόδοξη και όχι στην προτεσταντική παράδοση. Από την εποχή των αιρέσεων και της εικονομαχίας έως και την εποχή των ενωτικών ενεργειών της κοσμικής εξουσίας και, ενίοτε, της εκκλησιαστικής ηγεσίας, κλήρος και λαός διαφύλαξαν την Ορθοδοξία από τις κακοδοξίες. Τα παραδείγματα πολλά. Δύο αρκούν. Όταν η αυτοκράτειρα Ευδοξία εξόρισε, την πρώτη φορά, τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο τον αποκατέστησε σύντομα, διότι «το πλήθος το οποίο μόνο σχεδόν του είχε μείνει απολύτως πιστόν, ενθουσιώδες απήτει άμεσον επανεγκατάστασιν εις τον θρόνον...» (Χρ. κ΄ Ηθ. Εγκ. τ.6, σελ. 1177).
          Το δεύτερο είναι με τις φιλενωτικές ενέργειες αυτοκρατόρων και ιεραρχών. Όταν ο Μιχαήλ Παλαιολόγος επιχείρησε να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία στον Πάπα (1274-1280) κλήρος και λαός με λαοσυνάξεις και με μία Σύνοδο στη Θεσσαλία την απέτρεψαν και η υπογραφείσα συνθήκη «δεν έλαβεν ουδέ εκτελέσεως αρχήν». (Σπ. Ζαμπελίου «Άσματα Δημοτικά της Ελλάδος μετά μελέτης ιστορικής περί μεσαιωνικού Ελληνισμού», Τυπ. Τερζάκη και Ρωμαίου, Κέρκυρα, 1852, σελ. 506). Η δεύτερη επιχείρηση υποταγής στον Πάπα έγινε επί αυτοκρατόρων Ιωάννου και Κωνσταντίνου των Παλαιολόγων, όταν και πάλι κλήρος και λαός την απέτρεψε. Στην ψευδοσύνοδο Φεράρας – Φλωρεντίας (1438-1439), όπως γράφει ο Ζαμπέλιος, μόνος ο Μητροπολίτης Εφέσου Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός απέτρεψε την υποταγή στον Πάπα, γνωρίζοντας ότι είχε μαζί του  τον λαό της  Κωνσταντινούπολης, που καθημερινά διαδήλωνε υπέρ  της διατήρησης της εθνικής και εκκλησιαστικής συνειδήσεώς του (Αυτ. σελ. 533-534). Για αυτή την ιδιοπροσωπία του αγωνίζεται και διαδηλώνει και σήμερα ο κλήρος μαζί με τον λαό. Πού «ο εκπροτεσταντισμός του εκκλησιαστικού ήθους του» και πού η «εκκοσμίκευσή» του;
          Μία άλλη αστοχία του Μητρ. Μεσσηνίας είναι η επίκρισή του σε βάρος των συνεπισκόπων του, ότι η Εκκλησία δι’ αυτών «θα σταθεί θεσμικά δίπλα στους “άθεσμους” οργανωτές των συλλαλητηρίων ως “θεραπαινίδα τους”». Προφανώς ο Μητρ. Μεσσηνίας κατηγορεί τα μέλη της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας ότι κατάντησαν την Εκκλησία «υπηρέτρια» των διοργανωτών του συλλαλητηρίου. Αυτό δεν είναι ακριβές. Ο Επίσκοπος από μόνος του αποτελεί μεγάλη ευλογία για  μια σύναξη και τιμή προς τους συναγμένους. Αλλά και αν «κατάντησε»  «υπηρέτης» του λαού του Θεού  ποιος μεγαλύτερος έπαινος θα μπορούσε να του δοθεί; Υπάρχει μείζον του να  εφαρμόζει την εντολή του Ιησού: «Ος αν θέλη μέγας γενέσθαι εν υμίν, έσται υμών διάκονος και ος αν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος» (Μαρκ. ι΄ 44) και τους λόγους του Αποστόλου Παύλου: «Ου γαρ εαυτούς κηρύσσομεν, αλλά Χριστόν Ιησούν, εαυτούς δε δούλους υμών δια Ιησούν» (Β΄ Κορ. δ΄ 6);...
          Η δήλωση του Μητρ. Μεσσηνίας ολοκληρώνεται με μια βαριά κατηγορία σε βάρος των διοργανωτών των συλλαλητηρίων. Γράφει ότι αυτά «διοργανώνονται προκειμένου να εξυπηρετηθούν πρόσωπα και σκοπιμότητες έσωθεν και έξωθεν». Θα πρέπει ο Μητροπολίτης να καταθέσει αμέσως τα στοιχεία που διαθέτει, για να ενημερωθεί η κοινή γνώμη, αλλιώς θα του προσαφθεί η κατηγορία ότι απηύθυνε ανεύθυνα και συκοφαντικά λόγια, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν  εντάσεις και έριδες, ξένες προς το μήνυμα του Ιησού Χριστού. Και αν αρχίσει ο «εμφύλιος πόλεμος», με ένθεν και ένθεν υπονοούμενα, συκοφαντίες και  αόριστες καταγγελίες για «σκοπιμότητες έσωθεν και έξωθεν», αυτός τελειωμό δεν θα έχει και μόνο πληγές θα προκαλέσει...-  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου